Gratulacje, do czasu przybycia Waszej zmiany przyszłość projektu spoczywa w Waszych rękach. W imieniu redakcji gram.pl dziękujemy za Wasz wkład w projekt. Namaste i... powodzenia!
Od redakcji gram.pl: fazy druga i trzecia mogą zawierać spoilery związane z fabułą serialu Lost, więc czytacie je na własną odpowiedzialność.
Jack Shephard
Faza pierwsza: obserwacja
Utalentowany i uznany neurochirurg, specjalista od nowotworów. Gdy obudził się po katastrofie samolotu, od razu rzucił się z pomocą innym, wykazując się dużym poświęceniem. Jego determinacja i charyzma szybko uczyniły z Jacka lidera społeczności ocalałych z lotu 815 linii Oceanic. Stopniowo stał się też osią kształtującej się swoistej "grupy trzymającej władzę", zwanej przez innych rozbitków "paczką" – czyli tych osób, które dzięki swej aktywności wybiły się ponad pozostałe i zaczęły zachowywać dla siebie wiedzę o pewnych odkryciach. Jako jedyny lekarz w grupie ma mnóstwo roboty, dodatkowo zaś angażuje się w eksplorację wyspy i wiele innych działań. Jest częścią specyficznego trójkąta emocjonalnego, na który składają się wszystkie trzy obiekty tych badań. Przejawia ciepłe uczucia względem Kate Austen, rywalizuje regularnie na różnych płaszczyznach z Sawyerem (dodatkowe szczegóły w danych dotyczących tych osób).
Faza druga: instruktaż
Historia Jacka Shepharda obfituje w dramatyczne wydarzenia i rzuca sporo światła na jego zachowanie po katastrofie lotu 815 linii Oceanic. Zawodowo poszedł w ślady swojego ojca, Christiana Shepharda. Jego kariera jest zresztą znacznie bardziej powiązana z Christianem, gdyż pracował na oddziale chirurgii jako podwładny swego ojca. Liczne konflikty, które między nimi istniały, dotyczyły po części kwestii zawodowych, ale przede wszystkim wynikały z alkoholizmu starszego z Shephardów. Jack ożenił się z jedną ze swych pacjentek, której cudem uratował życie. Nie był to związek udany, gdyż z jego strony opierał się raczej na poczuciu odpowiedzialności, niż prawdziwym uczuciu. Ogólnie, przeszłość Jacka to przykład niedostosowania się do otoczenia spowodowanego obsesyjnym dążeniem do doskonałości i skłonnością do pełnego poświęcania się w sytuacjach krytycznych. Te same cechy wysunęły go na przywódcę społeczności rozbitków i sprawiły, że – ponownie – nadmiernie stara się kontrolować wszystko, mimo braku sił i możliwości.
Faza trzecia: wnioski
Pod wieloma względami Jack Shephard to przypadek beznadziejny. Dąży do doskonałości, ale nie jest w stanie jej osiągnąć. Posiada szereg niewyleczonych ran w psychice, które będą się ciągle jątrzyć, z powodu niemożności zwrócenia się do kogokolwiek o pomoc (jego wewnętrzny wizerunek by na tym zbytnio ucierpiał). Zupełnie nie potrafi zachowywać się w sposób racjonalny dla społeczności rozbitków i pozostawać w miejscu, jako jedyny przecież lekarz. Zamiast tego stara się zawsze być w centrum wydarzeń i regularnie ryzykuje swoim życiem (a co za tym idzie potencjalnie życiem wszystkich pozostałych osób). Charyzma jednak sprawia, że mało kto potrafi go powstrzymać przed obsesyjnym pchaniem się na pierwszą linię. Zakochany w Kate, nie potrafi odpowiednio przed sobą i przed nią przyznać się do uczuć, co sprawia, że bardziej pod tym względem otwarty Sawyer szybko wygrywa z nim w walce o zbliżenie się do dziewczyny. Ich dwóch różni zresztą tak wiele, że i bez wątku emocjonalnego musiałoby między nimi dochodzić do regularnych spięć.
Katherine Anne Austen
Faza pierwsza: obserwacja
Katherin Anne Austen (w dalszej części tej dokumentacji dla uproszczenia będzie zwana Kate Austen) to kolejna z osób, które w momencie katastrofy wykazały się bardzo dużą aktywnością. Dynamiczna i posiadająca rozliczne talenty, ale jednocześnie skrywająca jakąś tajemnicę, nie starała się zbytnio wychylać, przez co pozostała niejako w cieniu bardziej charyzmatycznych jednostek. Po drobnych perturbacjach, związanych zresztą z ujawnieniem jej sekretu, dołączyła jednak do wspomnianej w danych dotyczących Jacka Shepharda „paczki”. Urodziwa, wysportowana, dysponująca wyjątkową kondycją i energią, potrafiąca dobrze tropić dziewczyna zwróciła na siebie samczą uwagę Jacka i Sawyera. Wiele osób spośród rozbitków chętnie zwraca się do Kate Austen po pomoc, a ona stara się im pomagać. Pomaga zresztą również wtedy, gdy zainteresowani bynajmniej tego nie chcą.
Faza druga: instruktaż
Przeszłość Kate Austen doskonale tłumaczy jej zachowanie i jej umiejętności. Ścigana na szczeblu federalnym za morderstwo, bardzo szybko nauczyła się sztuki przetrwania. Co ciekawe, poszukujący jej szeryf Edward Mars uczynił z jej przypadku swój punkt honoru. Obsesja nie pozwalała mu odpuścić sobie ani na chwilę, co zmuszało Kate do dalszej ucieczki i do dalszego łamania prawa. Sama początkowa zbrodnia była zresztą niejednoznaczna moralnie – wynikała z chęci pomocy matce. Kate zaaranżowała wypadek swego ojczyma, alkoholika i brutala, oraz zadbała, by Diane Austen została beneficjentką polisy ubezpieczeniowej spalonego domu. Matka jednak była zbyt blisko związana z ofiarą, jak się okazało bliżej chyba niż z córką, bo ujawniła organom ścigania kulisy owego "śmiertelnego wypadku". Rozgoryczona Kate zaczęła być ścigana, do tego wciąż starała się powrócić do Diane po wyjaśnienia. Pomogła jej w tym oszustka Cassidy Philips, notabene jedna z dawnych ofiar przekrętów Sawyera. Później Kate próbowała się ustabilizować i przeczekać zainteresowanie szeryfa federalnego. Bezskutecznie. Została ponownie schwytana w Australii i w kajdankach wprowadzona przez Edwarda Marsa na pokład feralnego samolotu linii Oceanic.
Faza trzecia: wnioski
Kate Austen ma niezwykle złożoną osobowość. Jest z natury bardzo dobrym człowiekiem, musi mieć silną motywację, by kogoś skrzywdzić. Jednocześnie stara się bronić osób, które są jej bliskie. Uczynna, życzliwa, pełna wewnętrznej energii - zdecydowanie nie przystaje do wizerunku ściganej morderczyni. Jednocześnie jest zdeterminowana i nauczona walki o przetrwanie. Ten wizerunek uzupełnia krnąbrność, negowanie autorytetów oraz pewność siebie i słuszności własnej oceny sytuacji. Zakochana na specyficzny sposób w dwóch znaczących dla społeczności rozbitków mężczyznach, ucieka od konieczności wyboru jak tylko potrafi. Dla niej idealnym rozwiązaniem byłaby poliandria, ale z braku takiej opcji zmuszona jest do emocjonalnego slalomu, który owocuje dodatkowymi tarciami pomiędzy Sawyerem i Jackiem Shephardem. Często udaje się też Kate potwierdzać przysłowie, że dobrymi chęciami wybrukowane jest piekło – jej chęć pomocy, upór i wiara we własną ocenę sytuacji potrafią prowadzić do katastrofalnych wydarzeń.
James Ford
Faza pierwsza: obserwacja
James Ford, którego w dalszej treści będziemy nazywać Sawyerem – zgodnie z tym, jak od początku przedstawiał się innym rozbitkom – to przykład osoby bardzo zagubionej. Przyzwyczajony do samowystarczalności i działania poza granicami prawa, od momentu katastrofy zaczyna grać własnymi kartami. Gromadzi wszelakie dobra i traktuje je od tego momentu jako swoją własność, za którą inni rozbitkowie muszą zapłacić. Bardzo szybko staje się najbardziej konfliktową osobą, w czym pomaga mu wybitnie jego niewyparzony język i zaczepna postawa. Gdy okazuje się, że na pokładzie samolotu znajdował się więzień, Sawyer szybko zostaje podejrzanym numer jeden. Jednakże od początku widać, że nie jest tak cyniczny, jak mogłoby się wydawać. Coś jednak najwyraźniej blokuje w nim ludzkie reakcje i nakręca spiralę konfliktów.
Faza druga: instruktaż
Powyższa obserwacja nabiera dodatkowej głębi, gdy zanalizuje się przeszłość Sawyera. Pseudonim, a może raczej fałszywa osobowość, za którą się ukrywa, odziedziczył po człowieku, który zniszczył jego rodzinę, gdy nasz obiekt był jeszcze dzieckiem. W dążeniu do ukarania winnego niespodziewanie zaczął owego prawdziwego Sawyera – cynicznego i wyrachowanego oszusta - wiernie naśladować. Stał się dokładnie takim człowiekiem, jak ten, którego postanowił ukarać. Jednakże, pomimo perfekcjonizmu i mistrzostwa w swym fachu, nie potrafi pozbyć się lepszej części swej natury, co przysparza mu wielokrotnie kłopotów. Tak było z Cassidy Philips, kobietą, która miała być ofiarą kolejnego przekrętu – i stała się nią, ale nie w sposób, w jaki jej się wydawało. Owszem, pozornie straciła pieniądze, ale Sawyer ocalił jej życie, podejmując spore ryzyko i anonimowo zrekompensował straty. Najpoważniejszą ranę zadał sobie jednak na krótko przed wejściem na pokład pechowego samolotu. Przekonany, że dopadł wreszcie swe nemezis - prawdziwego Sawyera - zabił niewinnego człowieka.
Faza trzecia: wnioski
Przypadek przytoczony na końcu poprzedniej fazy rzuca wiele światła na zachowanie Sawyera po katastrofie. Po prostu nie potrafi się on pogodzić ze swym czynem i dąży do samozniszczenia. Jego arogancja ma sprowadzić na niego karę, jest formą samoumartwiania się. Jednocześnie, Sawyer jest bardzo przywiązany do życia i przyparty do muru broni się przed śmiercią. Motywy, które nim kierują, są całkowicie nieczytelne dla innych rozbitków, bo nie potrafi się w zasadzie przed nikim otworzyć. Czasem próbuje się "uczłowieczyć", ale najmniejszy bodziec negatywny czy najmniejsze tarcie wystarczą, by wskoczył z powrotem w sawyerowe koleiny. Nie potrafi przyznać się do więzi z kimkolwiek, prawdopodobnie dlatego, iż uważa, że na to nie zasługuje. Zbyt często też kusi go poczucie samowystarczalności i kontroli nad cennymi zasobami. Nie chce być częścią społeczności rozbitków, ale chce, by zwracała ona na niego uwagę i potrzebowała go. Jest zakochany w Kate, ale maskuje to cynizmem i nie pozwala, by mogło to być wykorzystane jako słaba strona osobowości. Konkurując cały czas z Jackiem, drażniąc się z nim i prowokując, tak naprawdę udowadnia, że traktuje go poważnie, niemal jak kogoś w rodzaju przyjaciela. Jednakże również te sygnały są zupełnie niedekodowalne dla Shepharda.
