Ms. Splosion Man to pełna humoru, wymagająca i dość specyficzna platformówka, którą z miejsca się pokocha albo znienawidzi. Jednocześnie sprawia mnóstwo frajdy i irytuje niemal na każdym kroku - już od samego początku.
Ms. Splosion Man to pełna humoru, wymagająca i dość specyficzna platformówka, którą z miejsca się pokocha albo znienawidzi. Jednocześnie sprawia mnóstwo frajdy i irytuje niemal na każdym kroku - już od samego początku.
Splosion Man to jedna z najszybszych gier w jakie miałem okazje grać. Momentami na chwilę odkładałem pada tylko po to, by odetchnąć. Rozgrywka jest niezwykle dynamiczna - biegamy, skaczemy odbijamy się od kolejnych ścian, wybuchamy, wskakujemy na jakiś latający obiekt, przeskakujemy na kolejny, wskakujemy do kolejnej lokacji, pokonujemy kilku wrogów, cały czas mając świadomość, że w każdej chwili może pojawić się coś, co nas zaskoczy - na przykład pole siłowe i będziemy musieli rozpoczynać od checkpointu. Naturalnie to zaleta gry - twórcy wymagają od nas zręczności, szybkiego podejmowania decyzji, odwzajemniając się niesamowitą grywalnością.
Nasza bohaterka wykonuje także różne akrobacje. Nawet wówczas, gdy staniemy na chwilę, by pomyśleć, co zrobić dalej, zauważymy, że różowa kobieta drepcze sobie w miejscu. I to w przekomiczny sposób. Wywija rękoma na wszystkie strony, nieanatomicznie wygina nogi, a w międzyczasie oczywiście wydaje z siebie rozmaite, często niepokojące dźwięki. Pełen szacunek osoby, która podłożyła głos pod Ms. 'Splosion Man. Jest naprawdę świetny – przekonywający, śmieszny, a nierzadko po prostu denerwujący. Zwłaszcza wtedy, gdy musimy przejść dany fragment po raz n-ty, a ona się po prostu śmieje.
Poziom trudności to zarazem olbrzymia zaleta i wada Ms. Splosion Man. W cenie 800 punktów Microsoftu otrzymujemy grę, której przejście bez żadnych potknięć zajmie kilka godzin. Konia z rzędem temu, kto skończy wszystkie misje za pierwszym podejściem. Tak się nie da. Co rusz jesteśmy zmuszani do wysilania szarych komórek, a twórcy bezlitośnie sprawdzają zręczność naszych palców. Ta gra faktycznie wymaga przewidywania przyszłości. Musimy jednocześnie radzić sobie ze wszystkimi przeszkodami widocznymi na ekranie, jak i mieć na uwadze to, w co za chwilę może wpaść nasza wybuchająca kobieta. Wystarczy chwila nieuwagi, byśmy musieli rozpoczynać zabawę od ostatniego punktu kontrolnego.
Po kilku niepowodzeniach na ekranie pojawia się wyjaśnienie, że nasza bohaterka ma już dosyć i możemy użyć opcji „Cheat the Game”. Automatycznie przenosi nas ona do kolejnego punktu kontrolnego, a przy podsumowaniu misji otrzymujemy najgorszy z możliwych czasów (99:99:99) oraz wielki napis „Cheater”. Musimy się liczyć z tym, że po ukończeniu całej gry nie otrzymamy stosownego osiągnięcia. Możemy jednak powrócić do wcześniejszych poziomów i przejść je bez żadnych ułatwień. Jest to więc świetna propozycja zarówno dla fanów wymagających gier, jak i mniej wprawionych użytkowników, którzy w każdej chwili mogą pominąć trudny fragment. Warto również dodać, że przed rozpoczęciem zabawy na ekranie pojawiają się krótkie, niezwykle śmieszne i zarazem bogate w treść filmiki wprowadzające nas w mechanikę rozgrywki. Dlatego też znajomość pierwszej części nie jest wymagana.
Ms. Splosion Man oprócz trybu kampanii zawiera także szereg bardzo wymagających wyzwań oraz multiplayer, który oferuje dostęp do nowych poziomów. Trzeba jednak przyznać, że ciężko znaleźć w sieci gracza, który w miarę radzi sobie z pokonywaniem kolejnych lokacji – zdecydowanie lepiej zaprosić do gry kogoś znajomego. Warto również dodać, że mamy dostęp do rezultatów osiągniętych przez innych graczy. Możemy pobrać z sieci „ducha” innego gracza i spróbować pobić jego czas.
