Dziewięć godzin minęło w oka mgnieniu. Siadłem sobie do
niewiele się spodziewając, wcześnie rano jakoś i tak się wciągnąłem w klikanie, że gdy w końcu z bólem serca wyłączyłem grę, było późne popołudnie. Tak się fajnie grało, że o bożym świecie zapomniałem, co jest o tyle dziwne, że
nie jest jeszcze grą pełną i tej wersji wczesnego dostępu nie tylko brakuje paru opcji, ale też jest wyraźnie niedopieszczona pod wieloma względami. Nie przeszkadza to jednak wsiąknąć na długie godziny, a przynajmniej mnie nie przeszkodziło. Ale czy mogłem się odwrócić od gry, w której mogłem robić gry?
Czym więc możemy się bawić w Mad Games Tycoon? Robieniem gier, oczywiście. Na początku wydaje się, że będziemy musieli dość intensywnie zajmować się zarządzeniem samym biurem, ale szybko okazuje się, że cały nasz wkład w efektywne jego działanie ogranicza się do odpowiedniego rozplanowania pomieszczeń i rozmieszczenia wyposażenia oraz przydzielenia odpowiednich ludzi do zajęć najlepiej dopasowanych do ich zdolności i preferencji. Zdolności zresztą możemy im podnosić za pomocą kursów szkoleniowych, co wymaga trochę zabawy w przenoszenie "ludzików" z pokoju do pokoju, ale nie jest jakoś szczególnie uciążliwe i nie odciąga uwagi od tego co najważniejsze, czyli od robienia gier. I opracowywania nowych technologii przydatnych w robieniu gier. I programowania nowych silników, dzięki którym nowe technologie będzie można rzeczywiście wykorzystać w naszych kolejnych projektach. I tak dalej.
Grę łatwo zrobić. Na początku wybieramy tytuł, konwencję, gatunek i ewentualnie podgatunek, jeśli taki mamy kaprys oraz platformy sprzętowe, na jakie gra będzie dostępna. Potem decydujemy, jakie konkretnie rozwiązania techniczne zostaną w niej zastosowane, czy będzie miała grafikę 3D, czy izometryczne 2D, albo czy ma mieć tryby wieloosobowe czy też nie i tym podobne. Potem ogólny kształt gry określamy umieszczając ją w konkretnych punktach skali pomiędzy mechaniką a grafiką czy fabułą a długością rozgrywki - jeśli pójdziemy w jedno, to musimy zaniedbać drugie i odwrotnie. Każdy gatunek inaczej rozkłada się na skalach oczywiście - RPGi i przygodówki wymagają dobrej fabuły i klimatu, a bijatyki czy strzelanki dopieszczonej mechaniki. Na sam koniec decydujemy ile pracy ma nasz zespół włożyć w poszczególe aspekty gry - oprawę graficzną, muzyczną, design i kwestie techniczne. A potem już tylko obserwujemy, jak procesy kreatywne kotłują się przy biurkach i jak powoli krok po kroku postępuje do przodu cała produkcja. Dopiero po ukończeniu gry dowiadujemy się czy jest dobra czy zła, z prasy oczywiście i również dopiero wtedy szukamy sobie wydawcy, który nam ją rozpowszechni... tudzież decydujemy, że sami zajmiemy się fizyczną produkcją i dystrybucją, co jednak wymaga znalezienia w naszym biurze miejsca dla urządzeń powielających wytłoczone płyty oraz magazynów na pudełka i różnego rodzaju dodatki w stylu koszulek czy innych breloczków, które do tych pudełek włożymy. A miejsca w biurze zawsze brakuje, bo potrzebujemy go dla naszych zespołów deweloperskich, których będziemy mieli na pewno kilka, podobnie jak i dla działu marketingu oraz obsługi klienta, nie mówiąc już o własnym studio motion capture czy produkcji zaawansowanej grafiki oraz nagrywania ścieżki dźwiękowej. Tych ostatnich jeszcze w aktualnej wersji gry nie ma, ale mają znaleźć się w niej jeszcze przed premierą, podobnie jak sporo innych opcji, z których wiele pojawia się na życzenie fanów tak w ogóle.
Mad Games Tycoon coś więcej niż fajny, całkiem grywalny klon Game Dev Tycoon. Ale przed twórcami gry jeszcze długa droga. Muszą dodać jeszcze wiele opcji, mocno pogłębić te istniejące i ogólnie sporo pieścić, polerować, chuchać i dmuchać, żeby tak naprawdę wyjść z cienia gry, na której ewidentnie się wzorują. Ale nawet jeśli nie wyjdą, to i tak można będzie spędzić z Mad Games Tycoon sporo przyjemnych godzin. Już teraz można, tak w zasadzie...
