Aliens: Dark Descent - recenzja. Bardzo pozytywne zaskoczenie

Niska cena - niska jakość? Otóż nie!

Jako że Aliens: Dark Descent na Steamie kosztuje niespełna 140 złotych, można by podejrzewać, że studio Tindalos Interactive odpowiedzialne za stworzenie produkcji - kolokwialnie rzecz ujmując - nie dowiozło. Nic bardziej mylnego. Owszem, w kolejnych akapitach recenzji Aliens: Dark Descent przekonacie się, że grze daleko do ideału, niemniej potrafi ona zaskoczyć na wielu płaszczyznach. Jest nie tylko świetnie zaprojektowana pod względem rozmaitych mechanik rozgrywki, ale i fabularnie nie ma się czego wstydzić (choć opowieść bazuje na utartych schematach). Poza tym, a może przede wszystkim, warto napisać to tu i teraz - od Aliens: Dark Descent ciężko się oderwać.

Dlaczego?

Zacznijmy może od tego, że Aliens: Dark Descent nie rzuca graczy na głęboką wodę. Wprowadzenie fabularne jest dość powolne, dopiero po dłuższej chwili poznajemy podstawowe założenia rozgrywki (nie otrzymujemy wówczas możliwości dowodzenia całą grupą marines - to dzieje się dopiero później), dzięki czemu zarówno jeśli chodzi o historię, jak i o gameplay, mamy czas “się wkręcić”. Tym, co być może jest dla wielu zaskoczeniem, to fakt, że Aliens: Dark Descent choć opisywany jest jako taktyczna gra akcji z elementami strategii w rzucie izometrycznym, zabawa nie opiera się tu wyłącznie na masowej eksterminacji napotkanych przeciwników. Gra kładzie ogromny nacisk na opowieść - oglądamy całkiem sporo przerywników filmowych i słuchamy dialogów.

Ukończenie kampanii fabularnej w Aliens: Dark Descent zajmuje blisko trzydzieści godzin. I mówimy tu jedynie o głównych celach, bo jeśli chcemy wymaksować poszczególne etapy, to musimy poświęcić jeszcze więcej czasu. A warto dokładnie eksplorować rozmaite miejscówki, by zlokalizować cenne przedmioty i ułatwić sobie starcie z wrogami lub też umiejętnie ominąć czy to ksenomorfy, czy też - tak, tak - innych nieprzyjaciół. Tym bardziej, że na standardowym poziomie trudności Aliens: Dark Descent potrafi niekiedy dać w kość, co sprawia, że trzeba powtarzać niekiedy nawet kilkukrotnie krótsze lub dłuższe fragmenty. To nie rasowa strategia, lecz bez opracowania stosownej taktyki się nie obejdzie. Nie wystarczy jedynie czekać, aż nasi podopieczni z automatu rozprawią się z hordą nadciągających potworów, bo jeśli spróbujemy, to czeka nas pewna śmierć. Tu trzeba czegoś więcej.

Śmierć postaci w Aliens: Dark Descent jest nieodwracalna

Tak, tak - Aliens: Dark Descent to nie przelewki. Jeśli którykolwiek z naszych marines polegnie na polu walki, to nie będziemy mogli więcej skorzystać z jego usług. Jeśli stracimy postać żółtodzioba na pierwszym poziomie doświadczenia, to nie ma dramatu, natomiast w przypadku zgonu doświadczonego i mocno rozwiniętego bohatera, sprawa ma się znacznie gorzej. O ile w pierwszej i drugiej misji nie wiemy jeszcze, co zrobić, jeśli jakimś cudem utracimy większą część załogi, o tyle potem gra wprowadza system umożliwiający nam szkolenie nowych członków w momencie, gdy reszta bierze udział w misji - są to zwykle osoby, które uratowaliśmy wcześniej podczas akcji.

Chciałbym napisać, że powracamy na nasz statek pomiędzy wykonywaniem kolejnych zadań, ale w tym aspekcie Aliens: Dark Descent idzie o krok dalej. Niezwykle ciekawe jest to, że w niektórych misjach możemy odwiedzić Otago (nasza baza wypadowa) wielokrotnie. Jeśli w trakcie eksploracji uznamy, że dysponujemy zbyt małą liczbą marines, bo część niestety zginęła, albo zwyczajnie skończyły nam się apteczki czy też brakuje amunicji, to możemy wezwać transporter (nie zawsze oczywiście), który ewakuuje nas z lokacji. Postępy zostaną zapisane, a my za chwilę znów wyruszymy do boju, kontynuując dany etap. Fajne? Bardzo. Zwłaszcza, że w wielu miejscówkach regularnie odblokowujemy rozmaite skróty.

Checkpointy? Są, ale…

Aliens: Dark Descent oferuje automatyczny system zapisu w kluczowych momentach misji. Niekiedy przed trudną walką, innym razem w chwili, gdy osiągnęliśmy istotne postępy fabularne. Nie ma tu jednak klasycznego quick-save’a, więc jeśli chcemy po prostu zapisać grę, musimy zlokalizować odpowiednie pomieszczenie, zespawać w nim drzwi, o ile dysponujemy narzędziami, by utworzyć schron. Dzięki temu nie tylko zapiszemy stan rozgrywki, ale i… zadbamy o kondycję psychiczną naszych podopiecznych.