Kangurek Kao - recenzja gry planszowej

Negatywna interakcja

Aspekt zagrywania kart wyzwania ma też jednak swoje gorsze strony. Sam jestem fanem negatywnej interakcji pomiędzy graczami praktycznie pod każdą postacią - ale pod warunkiem, że gram z innymi dorosłymi. Kiedy za przeciwniczkę miałem siedmioletnią córkę, odczuwałem pewien zgrzyt zagrywając na nią kartę, która może się przyczynić do jej niepowodzenia. Znacznie bardziej wolałbym, żeby rywalizacja w planszówce przeznaczonej dla tak młodych odbiorców polegała w całości na jak najlepszym radzeniu sobie z przeciwnościami, jakie funduje nam sama gra.

W Kangurku Kao jest to jedynie część rozgrywki. Drugą stanowią kłody pod nogi rzucane przez pozostałych uczestników zabawy. I choć na poziomie mechanicznym aspekt ten sprawuje się bez zarzutu (z powodów opisanych wyżej), tak moralnie nie do końca się w takim ujęciu odnalazłem. Z drugiej jednak strony, gdy w sytuacji odwrotnej na siedmioletniej buźce pojawiał się szyderczy uśmieszek podszyty hasłem “teraz ojcu dowalę”, ten głosik dobiegający z miękkiego rodzicielskiego serduszka stawał się jakby coraz cichszy…

Barwna przygoda

Zdecydowanym atutem Kangurka Kao jest oprawa graficzna. Praktycznie wszystkie komponenty oblane są żywymi barwami, które wyglądają po prostu bardzo ładnie. W przypadku żetonów ataku zdecydowano się na cztery podstawowe kolory, czyli najbardziej sprawdzone rozwiązanie. Na ramkach kafelków terenu widnieje jeszcze urokliwy fiolet, ale prawdziwym majstersztykiem są wizualizacje lokacji znajdujące się w centralnej części płytek. Lokacje są malownicze do tego stopnia, że niejeden raz zdarzyło mi się na nich zawiesić wzrok. Projekt graficzny kart jest czytelny i także na nich znaleźć można świetnie wyglądające stworki. Jedynym mankamentem wydania jest cienka faktura, z jakiej zostały wykonane karty. Dzieci mają tendencję do zaginania kart, a te z planszowego Kangurka Kao mogą się przez to wyjątkowo szybko poniszczyć.

Kangurek Kao to gra o przystępnie napisanych i jasno wytłumaczonych w instrukcji zasadach, a to bardzo ważne, jeśli w gronie odbiorców mają być dzieci w wieku wczesnoszkolnym. W swojej turze jest co prawda do wykonania kilka czynności, ale przyswojenie prawidłowej kolejności szybko wchodzi w krew. Z jednej strony znajdziemy tu sporo losowości, ale w żadnym wypadku nie decyduje ona o wyniku, gdyż jest skutecznie ograniczana przez szereg decyzji, jakie mamy do podjęcia. Ich złożoność (czy raczej jej brak) jest dostosowana do wieku młodszych graczy. Partie mieszczą się w 30 minutach, a to też istotne w przypadku pozycji dla dzieci, które przy dłuższych partiach bywają zniecierpliwione.

Gra pod wieloma względami jest więc dopasowana do potrzeb dzieci, a jedynymi mankamentami są za daleko posunięta negatywna interakcja i jakość wykonania kart. Poza tym Kangurek Kao oferuje przyjemną rozgrywkę, utrzymaną w duchu pierwowzoru. Dla starszych graczy tytuł ten nie ma zbyt wiele do zaoferowania, przede wszystkim z uwagi na banalną mechanikę walki. Nawet oni powinni znaleźć tu jednak pewną wartość, choćby w zarządzaniu ograniczonymi zasobami. Dzięki temu rozgrywanie partii z pociechami powinno być udanie spędzonym czasem.