Recenzje

Metodą małych kroczków w stronę ideału. Oto dewiza, która niezmiennie przyświeca ekipie Sports Interactive.

Wciągająca wyprawa do świata, w którym zdrowie psychiczne jest największym przekleństwem.

Tytuł doskonale wpisuje się w gusta fanów serii Dark Souls, ale pozostali gracze raczej nie znajdą w nim niczego dla siebie.

Jeżeli gra na wstępie pyta cię, czy zmniejszyć ilość wyświetlanej krwi, to wiedz, że będzie się działo.

Rockstar przeszedł sam siebie.

O rewolucji trzeba zapomnieć, ale LEGO DC Super-Villains wprowadza coś, czego próżno szukać w poprzednich odsłonach cyklu.

Kiedy rodzic zapada na straszną chorobę, dziecko wyrusza na ratunek. Nie przeszkodzi mu nawet wózek inwalidzki.

Jak Mario zrobi imprezę, to nie ma… no właśnie, czego?

Sam musisz dokonać wyboru, a potem musisz żyć z tym do końca swoich dni - Aemon Targaryen.

Czemu takie gry nie wychodziły, gdy miałem osiem lat?

„This war of Meve” - chciałoby się w odniesieniu do Wojny Krwi sparafrazować tytuł hitu 11bitów. Bo o wojnie jest to gra.

Soul Calibur VI bez cienia wątpliwości jest świetną bijatyką, ale... zawsze musi być jakieś „ale”.

12 lat po premierze TWEWY jest nadal jednym z najlepszych jRPG XXI wieku. Pod warunkiem, że na Switchu nie sprawdzimy nowego sterowania.

Chociaż akurat w tym przypadku, nie ma w tym nic złego.

Juggler Games wzięło na swoje barki bardzo poważny temat.

Death’s Gambit, to obok Lords of the Fallen i Salt and Sanctuary, najlepszy przedstawiciel gatunku souls-like.

Po ośmioletniej przerwie przyszła pora na poważniejsze zmiany. Niektóre widać gołym okiem, ale wbrew pozorom to i tak stary, dobry i trudny Mega Man.

Ci, którzy grali w Assassin's Creed Origins, poczują się w Odyssey jak w domu, ale gra wprowadza też sporo świeżych rozwiązań.

Pathfinder: Kingmaker to świetny RPG ze wspaniałą opowieścią. I nie, nie trzeba obawiać się, że okaże się za trudny.

Apparition potrafi wystraszyć, acz rozgrywka szybko sprowadza się do powtarzania w kółko tych samych czynności.